Sneeuw verdwijnt, Lente komt...

Moi Moi,
Hier weer een up date uit Finland.
Sinds ik hier ben is het weer zoveel veranderd. Het lijkt alleen maar beter te worden. Eigenlijk wordt het ook alleen maar beter. Ik zit hier helemaal op me plek. Toch is niet alles perfect, maar ik geniet nog elke dag van deze reis.

Ook kan ik nu zeggen dat ik al veel heb geleerd. Om te beginnen is mijn Engels al een heel stuk verbeterd. Nu ik praat elke dag Engels en moet dan wennen om weer over te schakelen naar het Nederlands. Zelfs als ik dingen denk, is dat in het Engels. Dit geld ook voor het schrijven. Wie had dat ooit gedacht dat het nog goed kon komen met de Engelse taal voor me.
Wat ik nu thuis kan laten zien is dat ik wel zelfstandig ben (papa en mama beweren soms van niet namelijk). In allerlei omstandigheden heb ik mezelf nu standen moeten houden. Ik moet zelf nu alles oplossen. Eigenlijk liet ik dat eerst in Nederlands altijd aan een ander over want dat was wel makkelijker. Maar hier moet ik echt alles zelf regelen. Zo zijn er al veel dingen opgelost alleen verloopt het nog steeds niet goed met het wassen. Niet dat mijn kleren krimpen.. Maar de wasserette is niet op de afgesproken dag open.

& dan nu over het kinderdagverblijf. Waar denk ik toch wel heel veel benieuwd naar zijn naar al die vragen.. De grootste vraag is dan toch ; Is het anders dan in Nederland. Nou, Ja heel anders.
Ook al heb ik in Nederland nog nooit op een kinderdagverblijf gestaan. Ik kan toch wel zeggen dat het hier anders is. Om bij het grootste verschil te beginnen zijn de kinderen vanaf hun 2 jaar pas welkom op een kinderdagverblijf. In Nederland is dat dus ik dacht vanaf 6-8 weken (sorry als ik het fout heb, heb me eigenlijk nooit echt verdiept in een kinderdagverblijf). De kinderen gaan met hun 6 jaar naar een Persoon. &met hun 7 jaar naar een (basis)school. Waar het dan op neer komt is dat de kinderen hier veel later leren. Dat was wel wat ik als eerste dacht. Maar nu naar een aantal weken daar te werken zie ik toch dat ze wel echt proberen om de kinderen wat te leren. Tuurlijk gaat dat anders dan in Nederland. Ze hoeven het hier niet te kunnen om een bepaalde leeftijd, maar in Nederland wel. Als ik dan terug kijk naar mijn stageperiode op de basisschool groep 1-2 en hier moeten ze in Nederland al belachelijk veel kunnen op een jonge leeftijd. In Finland staat de Sociale ontwikkeling op 1 bij de kinderen. Het leren komt later wel.
Ik werk hier met 2 Finse collega`s, 1 Mexicaanse en een Amerikaanse collega. Toch heeft iedereen dan toch ook weer zij eigen visie. Maar in het kinderdagverblijf werken we allemaal met 1 visie. Dat het kind, een kind kan zijn en dat het kind zich kan ontwikkelen op zijn/haar eigen tempo. & tuurlijk krijgen de kinderen ook wel wat te leren, maar ze hoeven het niet te kunnen. Soms test ik de kinderen wel een uit wat ze allemaal al kunnen en vergelijk ik het met de Nederlandse kinderen en dan is er wel een verschil maar ik heb niet het idee dat ze slechter presteren daardoor.
Ik weet niet of het voor iedereen duidelijk was, maar ik werk dus op een Engelstalig kinderdagverblijf. Dus ik hoef ‘gelukkig’ geen Fins te leren, want dat is toch moeilijk! Toch zijn er wel kinderen die Fins tegen mij praten. Dit zijn dus te Finse kinderen. Maar de meeste kinderen komen uit India. De rest komt uit; Bulgarije, Letland, Estland, Engeland en Roemenie. Dus toch nog best wat verschillende nationaliteiten wat het nog extra leuk maakt.
De hele groep bestaat uit 20 kinderen, 6 jongste kinderen (2-3 jaar, Yellow Butterfly’s) 14 oudste kinderen (3-6 jaar Bleu Butterfly’s).
Niet zo’n hele grote groep dus (al lijkt het soms van wel).

De dag ziet er als volgt uit op het kinderdagverblijf;
07.30: gaat het kinderdagverblijf open, de kinderen kunnen dan ontbijten als dit nog moet.
09.00: Kring voor de Bleu Butterflys, buiten spelen voor de Yellow Butterflys.
10.00: Kring voor de Yellow Butterflys, buiten spelen voor de Bleu Butterflys.
11.00: Eten Yellow Butterflys
11.30: Eten Bleu Butterflys, Yellow Butterfly`s gaan de rusten/slapen.
12.00: vrij spelen voor de Bleu Butterflys
13.00: Rusttijd voor de Bleu Butterflys
14.00: Wakker maken, verzorging, vrijspelen.
14.45: Snack
15.00: Kring Bleu Butterflys en Yellow Butterflys (soms gezamenlijk).
16.00: Buiten spelen (allemaal)
17.30: Sluit het kinderdagverblijf.

Dus zoals jullie zien is het kinderdagverblijf ook niet lang open.
Ik werk meestal van 09.00 tot 16.00 of van 08.30 tot 16.30. Omdat ik met het reizen zit begin ik niet vroeg en eindig ik niet laat.
De kinderen zijn echt schatjes, stuk voor stuk. Er zitten een paar draken bij, een paar…. Nou heel veel draken eigenlijk! Maar ze zijn allemaal zo leuk en lekker druk. Van stuiterde kangaroes tot aan stille muisjes. Gelukkig vinden ze mij ook allemaal leuk en hoor ik mij naam van alle kanten. Toy`s, Toy`s….
Zo had ik ook heel veel moeite met de uitspraak van alle namen in het begin. Maar gelukkig weet ik nu allemaal wie, wie is en hoe je ze moet uitspreken.
Toch heb ik een paar kindjes die wel echt mijn hart hebben gestolen. Wat zeg ik, eigenlijk allemaal!!
Ik ben heel erg blij met deze plek, zo ook met de collega`s. We hebben al meerdere keren wat leuks gedaan.. etentjes, drankjes ect.
Omdat het kinderdagverblijf nieuw is verandert daar elke week wel wat. Materiaal, gordijnen, manier van werken ect. Wat dus ook erg leuk is om te zien hoe een kinderdagverblijf langzaam opstart.
Eigenlijk kan ik nog een hoop vertellen over het kinderdag verblijf, maar ik ben bang dat er dan nooit een einde aan komt. Dus als er iets wat je wilt weten, laat het weten.

Laatste dagen/weken is het echt top weer geweest hier. Jawel, de zon is opeen achter die stomme wolken vandaan gekomen! Hij is nu al zo’n twee weken op bezoek! Dus dat was weer een reden om erop uit te gaan! & uiteraard liep dit niet zonder een verhaal af.
Een zaterdag ochtend, de zon scheen… Jippie, eindelijk die dikke jas is thuis laten en tijd voor mijn leren jasje… Besloten om naar een eilandje te gaan met de boot. Maar vooraf ik de boot opging kon ik het niet laten om nog wat winkeltjes mee te pakken. &ja hoor, liefde op het eerste gezicht.. Hier is met overkomen! Een fotoboek, zoo mooi! Dat was hebbenhebbenhebben!! Langs de haven stonde allerlei kraampjes met typische Finse spullen. Het was allemaal zo gezellig en knus, zal ik wel met de boot weg gaan? Even langs de kraampjes gewandeld en voelde me zo gelukkig met het zonnetje op me gezicht. Helsinki begon te leven.. Toch maar de boot op gegaan. Brrrrr… wat was dit koud zeg!! Maar wel een prachtig uitzicht op Helsinki. Camera erbij en foto`s maken. Shit, camera leeg & dat op zo’n mooie dag al vandaag. Dus me telefoon erbij moeten pakken met helaas wat minder mooie foto`s. Aangekomen op het eilandje en iedereen liep allerlei kanten uit. Ik koos ook maar een kant maar niemand ging daar heen. Mooi, lekker rustig. Na een beetje rondje lopen zag ik wat bunkers. Daar wilde ik wel naar toe. Ondertussen had ik het wel heeeel koud met mijn jasje. Beetje mislukte actie dus. Maargoed, van lopen wordt je warm. Alleen ik moest gaan klimmen om bij die bunkers te komen. Doen we wel even dacht ik. Niet dus! Jeeej, wat het ik lopen stunten zeg! Daar de sneeuw zakken tot je knieën. Nou ik had het weer warm hoor. Maar het was de moeite waart! Bij de bunkers aangekomen keek ik uit op de zee met de zon en geen mens om me heen! Ik kon zelfs de zee ruiken! Maar toch vond ik het wel een beetje gek dat hier helemaal niemand was. Beetje rond gelopen en genoten was alles en niet te vergeten de ZON! Tijdens het terug lopen kwam ik een bordje tegen. Het was Fins, maar aan het plaatje kon ik zien dat er iets stond dat je niet die kant uit mocht. Het kwartje viel hoor! Vandaar dat daar niemand rond liep!! Achteraf snapte ik het wel, want ik twijfelde soms waar ik nou liep. Maar goed dat ik het bordje achteraf zag, want anders had ik dit mooie stukje moeten missen! Toen maar besloten om terug te gaan naar het bewoonde deel zodat ik niet zou verdwalen en gewoon nog met de boot terug kon gaan naar Helsinki.

De volgende dag had ik besloten om weer naar Helsinki te gaan omdat het weer zo lekker was. Ook was er nog een monument wat ik nog wilde zien. Zo had ik hier weer mijn tocht voor uitgestippeld. Je kunt ook met de tram, maar waarom.. te voet maak je nog wat mee! Zo kreeg ik het gekke idee om over het water te lopen. Nja, gek… Iedereen doet het hier. Maar ik wilde het al een tijdje, maar durfde het niet. Zo had ik tijdens mijn tocht een plek gevonden waar ze weer over het water liepen. Toen besloten om het toch te gaan proberen. Ik een trapje afgelopen en daar ging ik dan.. Stapje voor stapje het water over.. Ohh, ik vond het zo eng! Maar het moest.. iedereen doet het namelijk dus kan niks fout gaan. Bij elke stap kraakte het ijs.. Ik heb werkelijk waar nog nooit zo langzaam gelopen. Na een tijdje durfde ik echt niet meer maar was ondertussen ook al een stukje van het land af. Okeee, dan gaan we maar door.. Ik alle voetstappen volgen totdat ik mensen een beetje zag doorzakken. Okeeee, dit is nu echt de druppel dat ik terug ga, nu wil ik niet meer. Heel voorzichtig terug gelopen naar het land. Maar ik was wel heeel trots op mezelf hoor!! Uiteindelijk toch veilig aangekomen bij het monument en foto`s kunnen maken met een volle camera!
Afgelopen weekend heb ik niet veel bijzonders gedaan. Een en het ander uitgedokterd voor komende week. Want mijn ouders komen langs!! Met pakjes smeerkaas want dat mis ik hier!!
Aankomende Maandag staat een tripje geplant naar Estland dus ik ben benieuwd!
Verder zijn die o, zo gezellige huisgenoten naar huis!!
Komen mijn lieve vriendinnetjes over 2 ½ week ook al weer langs!! :)
Wat wil je nog meer… Ik weet het, Binky!!
Jaaa, ik mis mijn hondje.. :(

Ik denk dat dit wel weer genoeg is..
Ohja, mijn oproep voor kaartje… Het heeft gewerkt :) Ik heb weer een hele collectie bij kunnen hangen aan mijn muur! Dank je wel allemaal… (meer zijn altijd welkom hoor)!

Veeel liefs, van mij!