Angst is er om te overwinnen, maar ook te behouden

Alweer 3 weken weg van huis, wat gaat te tijd toch snel! Na mijn laatste reisverslag weer ontzettend veel meegemaakt! Veel leuke en onvergetelijke momenten gehad maar ook hier beetje dom zijn hoort er bij.

We zullen maar weer bij het begin beginnen... Maandag, na het krugerpark had ik de eerste dag op het vrijwilligerswerk project. Ik zal me daar twee weken nuttig gaan maken op een schooltje. De organisatie, all out Africa waarmee ik reis heeft een samenwerking met de NCP, Neighbourhood Care Point. Dit is een organisatie om arme kinderen toch een school te kunnen geven.
De NCP waar ik op sta heeft in totaal ongeveer 50 kinderen. Erg veel in een klein lokaal en voor maar 1 juf, wat ook een vrijwilliger is. Gelukkig is er nu nog geen dag geweest dat alle kinderen aanwezig zijn.. meestal rond de 40 kinderen zijn er aanwezig. Ik sta samen met Antonia, het Duitse meisje op de NCP. De eerste dag was eigenlijk her leuk, de kinderen hebben daar op maandag sport. Dit doen ze door het geven van verschillende dansjes en zingen van verschillende liedjes. Zingen gaat eigenlijk meer over in schreeuwen maar het zit er leuk uit. De andere dagen van dinsdag tot vrijdag bestaan uit les geven in dat kleine lokaal. Op dinsdag hebben we mee gekeken, ook het les geven word grote deels gedaan met belle liedjes waarvan je hoofdpijn krijgt dat ze zo hard schreeuwen. Ze hebben verschillend lesmateriaal aan de muur van cijfers, ABC als verschillende voorwerpen of dieren. Deze worden dagelijks benoemd in het Engels. Slimme kinderen denk je dan als ze dat allemaal zo goed kunnen maar wij mochten woensdag beginnen met het les geven wat toch best tegen viel. Ik had heel simpel 5 fruit soorten getekend en wilde deze door elkaar laten opnoemen waardoor je toen al snel merkte dat ze meer een volgorde herkenen dan dat ze het echt weten. Zo hebben we de twee weken die we op de NCP hadden veel dingen gemaakt in onze eigen tijd om te kunnen gebruiken om les te kunnen geven. Veel spullen hebben ze niet. Daarom hebben we ook zelf werkbladen gemaakt . Jaaa, heel creatief allemaal. Wat in het begin heel moeizaam ging, ging na een aantal dagen onwijs goed.

Het vrije weekend van 18-19 oktober zijn we gaan zip-linen in de hoge maar ook vooral mooi bergen van Swaziland. Na een gezellig stap avondje van de avond ervoor zaten we allemaal met een kater in de bus. Wat voelde iedereen zich slecht!!
Eind de middag aangekomen op plaats van bestemming, natuur reservaat Malototja. Ontzettend mooie omgeving en wat hadden we een gezellig knus huisje! Maar daar konden we nog niet van genieten, eerst gingen we ergens op een open plek de zonsondergang bekijken. Daarna werd er voor ons gekookt en hebben we gezellige met zen alle voor de kachel gezetten.
Zondag was het dan de dag! De zip line.. wat zag ik er tegen op, ik kreeg gewoon geen hap eten weg die ochtend. Na een korte autorit kwamen we dan aan waar het allemaal begon. De zip line bestond uit 12 platforms en 11 kabels om naar de overkant te gaan. De eerst was gelukkig kort en niet hoog dus die had ik gedaan zonder problemen.. tweede ging ook nog prima maar toen kwam de hoogste en ook een van de langste. Bij de andere 2 ging ik te hard, tja ik blijf toch wel een klein snelheidsduiveltje... Dus had me voorgenomen om nu maar optijd al af te remmen. Helaas te goed afgeremd en kwam ik 1 meter voor het platform stil te hangen. Ja, dat moet mij niet gebeuren.. daar hong ik dan in paniek en die man voor me wilde me niet helpen, ik moest het maar zelf doen.. Beetje bij beetje op het platform gekomen en natuurlijk overstuur want ik heb nog altijd me hoogtevrees. Moet mij dan ook weer overkomen. Helaas nog 8 te gaan, met lood in me schoenen toch door gedaan wat ik nu nog niet kan begrijpen dat ik dat toch gedaan heb. Gedurende de zip line met tranen in en ogen gezetten.. bij de laatste geprobeerd om toch nog beetje te lachen voor een foto. Na twee uur was het dan gelukkig voorbij.. & ik doe het nooit meer!

Weer lekker naar huis, kom ik er toch achter dat ik men mooie Chanel zonnebril ben verloren!! Hoe en wat, geen idee... Beetje een stomme domper dus.. inmiddels al weer een nieuwe want de zon schijnt hier echt hoor! :)

Daarna weer weekje op de NCP. In de ochtenden zijn we op de NCP te vinden en in de middag doen we steeds andere dingen. Zo zijn we al een middag naar de kinder afdeling van het ziekenhuis geweest om daar de kinderen een leuke middag te geven, bezoekje aan het weeshuis, marktjes, cultuurdans, swazische les en noem zo maar op. Erg leuk allemaal. Gelukkig zitten we niet heel veel van een best wel leuk shoppingcenter dus daar zijn we ook vaak te vinden.

Vandaag zijn we aangekomen in het mooie Mozambique na een lange busrit van zo'n 12uur. Hier blijven we nu tot zaterdag. Hier zullen we vast ook weer hele leuke momenten gaan beleven.. dus jullie horen snel weer van me!

Nu ga ik eerst genieten van een lekker drankje met het geluid en geur van de zee.

Heeeeeel heeeel lieve groetjes uit Mozambique!